Exchange Student Programı sayesinde Amerika’ya vardığım ilk gün trafikten dolayı eve yaklaşık 4 saatte vardık. Ortam hayal ettiğimden ve düşündüğümden çok güzeldi.

İkinci günümde telefon hattımı aldıktan sonra futbol takımının antremanını izledim. tanımadığım herkes bana çok iyi davranıyordu. Sorular sorup yardımcı oluyorlardı. İkinci gün yolda morrowman dedikleri kişiler yolda durup bana selam verdi açıkcası bende korktum. Sonradan iyi niyetli olduklarını anladım. Son 6 gündür düzenli olarak Amerikan Futbolu antremanlarına devam ediyorum ve bütün takım arkadaşlarım bana bilmediğim konularda çok yardımcı oluyorlar. Pazartesi gün derslerimi seçtim ve öğrenci kartımı aldım. Host ailem tüm eksiklerimde bana yardımcı oluyor ve host babamla çok eğlenceli vakit geçiriyoruz. Ayrıca hep birlikte Star Trek:Beyond filmini izlemeye gittik.

 

Buraya gelmemin üstünden 3 hafta geçti. Yeni yeni alıştım sayılır. Yolculuğum gayet sorunsuz geçti. Host ailemle buluşarak yol boyunca sohbet ettik ve gayet güzel anlaştık. Sonraki gün evde benim için welcome party hazırlamışlardı ve bu sayede host ailemin arkadaşları ve akrabalarıyla tanıştım. Ondan sonra okula gidip derslerimi seçtim. Host kardeşlerimden biri bisikletini kullanmadığı için bana verdiler ve bu sayede çevreyi gezme şansı elde ettim.

4 tane host kardeşim var ve hepsi benden büyük. Gelirken endişeliydim bu konuda ama çok şanslı olduğumu anladım çünkü her biri farklı konuda yardımcı oluyor. Okul açılmadan bir gün önce 12. Sınıflar için bir etkinlik vardı host kardeşimde beni buna götürdü. Gelmemden 5 gün sonra okulum açıldı.

Okuluma bazen host ailem bırakıyor bazen de bisikletle gidiyorum. Geçen haftasonu host ailem beni buradaki bir sürüngen pet shopuna götürdü ve ilk defa elime yılan ve farklı kertenkle türleri alma fırsatını yakaladım.

Kısacası Amerika da ki günlerim çok güzel geçiyor.

Havaalanında host ailem ile buluştuktan sonra onlaru daha rahat tanıma fırsatım oldu. Onlarle ilgili ilk izlenimim çok nazik olduklarını düşünmemdi. Genelde Amerikalı ailelerin daha soğuk ve demokratik olduklarını düşünüyordum. Ama geldiğim bu adada bütün herkes çok nazik ve destekleyici. Ailem ile iletişimim çok iyi. Amerika ya geldikten sonra ilk iş olarak voleybol kız takımına katıldım. Buradaki “Team Spirit ” dedikleri şey gerçekten var. Onlar kadar iyi oynayamasam da beni her zaman desteklediler ve desteklemeye devam ediyorlar.

Okulun ilk gününde onların yardımı sayesinde bazı sınıflarımı bulmakta hiç zorlanmadım. Hatta bir kaçıyla aynı derslerimiz bile var. Beni kendilerinden biriymişim gibi kabul ettiler.

Geldiğim adanın popülasyonu ne kadar az gibi gözüksede burda her gün yeni bir yüz görüyorum ve yeni biriyle tanışma fırsatı buluyorum. Host ailemin de sayesinde çok fazla insanla tanışabiliyorum çünkü onlarda oldukça fazla kişiyi tanıyor. Odam ve kaldığım ev mükemmel. Odamda ve bana özel olarak ayarladıkları banyo gerçekten çok rahat ve kullanışlı. Akşam yemekleri tabii ki Turkiye deki gibi degil. Herkes kendi yemeğinden ve bulaşığından sorumlu. Kısacası günleri çok güzel geçiyor.

Yolculukla başlamak gerekirse gayet güzel bir veda,sorunsuz bir aktarma, sorunsuz bir şekilde abd kontrolünden geçme, ve beni beklemekte olan yeni ailemi 1 saniyede görüp sarılmam! Uçuş boyunca beni endişelendiren hiçbir şey olmadı. Kontrollerden geçerken zaman kaybedip uçağı kaçırmaktan çok korkuyordum çünkü biliyoruz ki bazen tatsızlıklar çıkarabiliyorlar (ikinci bir ofise alınıp sorgu vs) neyse ki pürüzsüz atlattım. 12 buçuk saat uçmak yanınızdaki insanlar horlarken, stres altındayken ve yalnızken pek eğlenceli geçmiyormuş bunu da görmüş oldum 🙂 Koltuğun arkasındaki haritayı açıp dakikaları saydığımı unutmayacağım!

Ailemden bahsedecek olursak; kesinlikle çok çok çok şanslıyım o kadar harikalar ki! Host anne ve babam ikisi de 33 yaşında, 3 yaşında kızları ve 1 yaşında da oğulları var. Evimiz 2 katlı, 4. sokaktan girince bulunduğumuz kat giriş katı oluyor anca alt sokaktan girince biz 2.katta kalıyoruz! Evet karmaşık ben de google map’ten bakarken şaşırmıştım. Alt katta Holly (Host Annem)’nin annesi yaşıyor. O da çok tatlı, ve her ne kadar amerikan olsa da tam bir anneanne, o kadar ki  aldığım eşofmanın paçasını kısalttı benim için 😀 Geldiğim günden beri aileyle aramızdaki çok güzel ve giderek güçleniyor. Host annemle aramızdaki bağ öyle güzel ki, ikimiz de birbirimizi sanki uzun zamandır tanıyor gibi hissediyoruz. (Tabiki bunda en yakın arkadaşlarımdan İremle aynı gün doğmasının, kova burcu olmasının etkisini göz ardı etmiyorum!!!) ikimizin ortak birçok yönü var,aynı şeylerden zevk alıp olaylara aynı yüz ifadeleri,benzer sözlerle tepki veriyoruz! Annemle benzer özelliklerini görmek çok komik oluyor bazen.

Geldiğim hafta cumartesi günü sabahtan yola çıktık ve 1-1 buçuk saat gibi kısa bir süreyle Wisconsin’e giderek kamp yapmak için eyalet değiştirdik. Gittiğimiz kamp alanı o kadar güzeldi ki! ELBETTE O KOCAMAN VE ISIRINCA CANINIZI ACITIP YARA YAPAN,KAŞIRSANIZ İZLERİ AYLARCA GEÇMEYEN BERBAT SİVRİSİNEKLER HARİÇ! ( alnımın ortasından ‘’helalimsin’’ dercesine 2 kere ısırdılar, kafa derimden nasıl becerdilerse ısırdılar hala şoktayım. vücudumdaki 23456787654 tane ısırığı saymıyorum) Havası,gece serinliği, yemyeşil çevre,kamp ateşi,ateşte ve minik tüplü ocakta pişen yemeklerin lezzeti, kamp ateşinde kızaran marshmallowlar… Etrafımızda bizim gibi karavanla veya bizimki gibi Camper’larda kalan insanlar, çadır kuranlar… Lancer (host babam)’ın yeğenleri ve ailesiyle gittik ve 2 gece 3 gün kalıp döndük. Onlarla hiking ve kayaking yaptık, Lancer’ın yeğenleri ve ailesiyle kamp alanında sıkıldık ve çocuklar biraz huysuz olmaya başlamışlardı, o yüzden ben onlarla beraber ilk kez garage sell görmüş oldum ve kocamaaan bir pazar gibiydi ve herşey vardı. O kadar lüzumsuz şeyi bir arada görmek çok garipti! Sonra beraber mini golf oynamaya gittik. 5 kişiden sonuncu bilin bakalım kim oldu.. evet ben. Şaşırmadım, toplarla aramın iyi olmadığını herkes biliyor ! Doğal taşlara hep ilgi duymuşumdur. Gittiğimiz ikinci el pazarında bir doğal taş dükkanı vardı. İçeride ben ve maalesef ismini unuttum yeğenlerin annesi, kendimizden geçtik! MUHTEŞEM ŞEYLER VARDI! Çeşit çeşit, birbirinden güzel daha önce görmediğim ve adını duymadığım taşlar vardı.  Makul fiyatlı ve çok güzel bir taş dikkatimi çekti, o kadar çok taş vardı ki gerçekten bulmam mucize gibi birşeydi, 10 dolara gayet büyük Meksika’ya özgü bir taş buldum.

Aileye gösterdim bayıldı onlar da ve adını unuttuğum bayan bana dedi ki, biz böyle yerlerde hep pazarlık yaparız istersen senin için yapabilirim dedi ve ben de tabiki kabul ettim. Kadın benim taşı çok beğendiğimi, Türkiye’den geldiğimi ve değişim öğrencisi olduğumu anlattı. 10 dolar olan taş 6 dolara indi 🙂 Dükkan sahipleri oldukça country tarzı giyinen 50’lerinde çok tatlı amcalardı. Türkiye’den geldiğimi duyan dükkan sahibi bana minik bir standı gösterdi ve dedi ki ‘’ bu bölümden istediğini seçebilirsin,benden sana hoşgeldin hediyesi olsun’’ çok çok teşekkür ettim ve gözüme en hoş geleni seçtim. Ardından bana kartını verdi ve ‘’Biz yıllardır burada satış yapıyoruz,yapmaya da devam edeceğiz. Türkiye’ye döndüğün zaman bize oraya özgü bir taş gönderirsen kargoyla çok sevinirim’’ dedi. Umarım gönderdiğim zaman adreste sıkıntı çıkmaz 🙂 Tabi kamptan sonra Çarşamba günü benim okulum başladı. 2000 den fazla kişinin olduğu,adeta minik bir üniversiteye benzeyen bir okulum var. Okulumda biz exchangelerden sorumlu çok çok iyi bir koordinatör var. Her konuda yardımcı oluyor.

Öğretmenlerim de çok anlayışlı ve yardımseverler. Konuştuğum herkes çok iyi ve çok ilgili. Okulumda benimle beraber 4 kız exchange öğrenciyiz. Norveç,Danimarka ve İtalya’dan gelen kızlarla koordinatörümüz ve okul müdürüyle bize özel yapılan ‘’pizza partisi’’ nde tanışıp kaynaştık. İtalyan olan İlaria ile gayet yakınız.

Müdürümüz de çok sempatik,komik ve yardımsever. Toplantı odasında sohbet ederken pizza yedik ve herkes kendinden ve ülkesinden bahsetti. Müdür benden Türkçe ‘’stupid’’ nasıl dendiğini öğrendi ve konuşma arasında kendi kendine ‘’aptal aptal aptal’’ diye tekrar edip durdu. Derse gitme zamanımız geldiğinde herşey için teşekkür ettiğimi söyledim ve o da  sayemde evde ‘’aptal’’ dediği zaman karısının kızamayacağını söyleyip teşekkür etti. İkinci haftamda 3 kız arkadaşımla beraber okul maçına gittik ve herşey çok güzeldi. Bu hafta homecoming haftası ve çok heyecanlıyım.

Merhabalar,
Daha önceden Amerika’ya gelmiş olduğum için kendimi rahatlatmayı başarmıştım. Yolculuğum boyunca babam yanımdaydı ve bana oldukça destek oldu. Okula ilk geldiğimde herkes gülümseyerek karşıladı ve bavulları taşımamıza yardım ettiler. Daha gelir gelmez 6 kadar kişiyle tanışmış oldum. Oda arkadaşım Amerikalıydı. Okulda tüm gün boyunca oryantasyon aktiviteleri yapıp birbirimizi tanımaya çalıştık. Herkes bir hafta boyunca isim kartlarıyla gezmek zorundaydı, gerçekten de işe yaramıştı. O akşam ateş yakıp etrafında oturduk, herkes birbiriyle konuşup tanıştı. Öğretmenler kendini öğrencilere tanıttı. Oldukça güzel bir başlangıçtı.

Merhaba,
Amerikada 2. Ayın sonuna yavaş yavaş yaklaşıyorum. Bir hafta sonunda hayvanat bahçesine gittik, geçen cumartesi eğlence parkına gittik, oradaki konsere katıldık.  Bir çok arkadaş edindim, şimdiden nasıl ayrılacağız diye konuşmaya başladık. Kendi ayaklarım üstünde durmayı öğrendim sanırım.

Amerika daha 2. Aydan beni değiştirdi, buraya 15 yaşında bir kız olarak geldim fakat dönerken bambaşka bir yaşta, bambaşka bir kişilikte en önemlisi tüm sorunları tek başına aşmış ,annemin deyişiyle kendi kanatlarıyla uçan,  bir kız olarak döneceğimi biliyorum.

İlk başlarda uçak seyahatinden çok korkuyordum. Ya valizimi kaybedersem ya uçağımı kaçırırsam diye. Atlanta’da pasaport kontrolü sırasındayken uçağımın gitmesine 5 dk vardı. Bunu oradaki görevliye söylediğimde görevli bana ”Üzgünüm. Bir şey yapamam” dedi. Pasaport kontrolünden sonra koşarak başka bir görevli buldum ve durumu anlattım. Bana hemen başka bir bilet verdiler. Önemli olan tek şey sakinliğinizi korumak ve güleryüzlü olmak. Dayton’a indiğimde ailem beni çoktan bekliyordu. Yeni uçağımın gece yarısında inmesine rağmen hiç sorun çıkarmadan beni almaya geldiler. O gün çok yorgun olduğum için ertesi gün okula gitmedim.

Okuldaki ilk günüm harikaydı çünkü host sisterım benle çok ilgilendi, herkes çok iyiydi ve öğretmenler çok yardımseverdi. Okulda bando takımındayım ve kesinlikle şuan hayatımdaki en güzel şey!! Ben hiç homesick olmadım fakat herkesin sarışın ve renkli gözlü olması beni şok etti :

Herkese merhaba!

Amerika’nin Iowa eyaletindeki 2. ayimi doldurmus, 3. ayima dogru gidiyor bulunuyorum. Burada zaman cok hizli ve cok guzel geciyor! 16 yillik hayatimda hic bu kadar mutlu oldugumu hatirlamiyorum. 2 aya 2 parti, neseli bir homecoming haftasi ve dansi, sayamadigim kadar futbol, voleybol ve yuzme yarismalari, Amerikan gelenekleriyle dolu bir pumpkin patch gezisi, yuzlerce etkinlik ve kahkaha sigdirdim. Ve daha saymadigim, ileriki zamanlarda yasayacagim neler neler… Halloween is coming! Kasimda da okulumuzun kiz basketbol takiminda oynamaya baslayacagim.

Benim buraya gelirken birsuru kaygim, endisem vardi. Ucuslar dahil! Ama Amerika’ya girdigim ilk andan itibaren hersey mukemmellesti. Ailemi ilk gordugum an ”Tamam, artik guvendeyim, evimdeyim” dedim. Daha simdiden nasil buradaki hayatimi geride birakip donecegimi dusunuyorum cunku belki de hayatimin en mutlu ve guzel gunlerini yasiyorum. Okulla, derslerle hic bir sikintim yok, cok neseli arkadasliklarim var hep beraber zaman gecirdigimiz. En iyi arkadaslarimin cogunlugu degisim ogrencileri, Alman, Japon, Kolombiyali, Brezilyali… Bana guvenen ve surekli destekleyen bir ailem var henuz tanismamizdan 3 ay gecmesine ragmen beni hep taniyolarmis gibi davranan…

Ben degisim ogrencisi olmak isteyen arkadaslarima da bisey soylemek istiyorum; Kendinize guvenin. Ben sanirim anaokulundan beri hep ”Amerika’ya gidicem, orda okumak istiyorum, 4-5 dil ogrenmek istiyorum” derdim. Simdi anadilimin yaninda Ingilizceyi de fluent konusurken, Almanca, Fransizca ve Ispanyolca ogreniyorum. Hayal ettikten sonra yapabiliceklerimizin siniri yok! Herseye baslamak icin kucucuk bir ”ben istiyorum” demek yeter.

Bu sizin hayatinizda yasayabiliceginiz en iyi deneyim. Sansiniz varsa mutlaka katilin, asla korkmayin ve asla tereddute dusmeyin…

Hepinize Sevgilerim ve Basari Dileklerimle

Ece Nar 2016-2017 U.S.A Exchange student

Bugün, benim hayallerimin başladığı gündü tam 1 yıl önce. Hiç unutmuyorum, soğuk, yağmurlu bir İstanbul günü arkadaşlarımla geziyoruz, eğleniyoruz, tam bir hız trenine binicez, telefonumda bir mesaj. “NCA programına kabul edildiniz” aynı anda annemin telefonuna gelen aynı mesaj ve annemin deli gibi bana mesaj atmaya başlaması… işte o anda hissettim yaşadığımı. Mutluluk gözyaşlarımın ardı arkası kesilmedi, sorana “Amerika’ya gidiyorum!” dedim gururla. Amerika’ya gidiyorum… çocukluğumun hayal dolu cümlesi, gerçekti. Bir kaç ay uzağımdaydı. Mutluydum, gururluydum, ve sonra o imkansız bekleyiş… ama bitti. O bekleyiş de bitti, 3. ayım da bitti. Yavaş yavaş 4. aya doğru gidiyoruz. Şükran günü haftasında benim şükran dolu olduğum insanların listesi saymakla bitmez. Öncelikle ailem, özellikle Aslım annem, bana hep destek oldukları için, sonra Nuran Akman ve tüm diğer NCA ekibi, hayallerimi gerçekleştirmemde çok büyük bir rol oynayıp bana büyümenin ne demek olduğunu gerçekten öğrettikleri için. Değişim öğrencisi olmak demek gecelerce hasret çekmek demek, havaalanında o sevdiklerine sarıldığın son anın hiç bir gün aklından çıkmaması demek, ama her gün uyanıp “iyi ki” dediğin anda herşeye değdiğini görmek. İyi ki buradayım. İyi ki beni desteklemişsiniz, iyi ki bana inanmışsınız. Hepinizi çok seviyorum, ve bu deli kızın her daim sizinle beraber olduğunu bilmenizi istiyorum. İyi ki varsınız.
Ece Nar

MY EXCHANGE YEAR

My name is gamze kantar. I am an exchange student in South Carolina, America. The reason I became an exchange student, I wanted to make a difference more than making better grades in my tests or making the best project homework, I just wanted to be different than a regular high school student. I wanted to be a different person, I wanted to be in knowledge of real world different people, to be away from the protection of the ones loves you cares about me, to be aware of outside my town , my country. Another reason why I wanted to be an exchange student in order to make my, my family’s dreams. Now I am in my 3rd month, I had lots of problems, which I, you will be dealing in your future life, but the good news is I have learned how to solve them, deal with them. By being an exchange student I changed my world, my sight of the world.

My high school Andrew Jackson, is a small school, my town is small too, I had really hard times to get used to it after Kabatas and Istanbul. I am in soccer team , I will be attending to academic focus team. So my year has started, even though still it feels like I am just in an orientation, and one way or another it will finish but when I go back to that airport again after my 9 months in America, neither my English will be the same nor my feelings nor me in the first place. What I can suggest to the ones wants to be like me or have a tiny spark of idea to be an exchange student, don’t think too much, you will have one life , live it differently , live it as best as you can, you might be afraid of being alone, what I will say is one way or another we will be alone, how about facing our fears at this age? How about being different? How about being brave.

Herkese merhaba! Tam 2 gün sonra Amerika’daki yarı yoluma gelmiş olacağım. Dolu dolu 5 ay… Geri dönüp baktığım zaman ne kadar büyüdüğümü görüyorum aslında. Nasıl problem çözmeyi öğrendiğimden başlayarak İngilizcemdeki gelişmeye kadar. Yakın zamanda ilk christmas’ımı yaşadım ve gerçekten herkesin anlattığı kadar varmış. Hediyeler, sokaklardaki o ruh, herkesin kibarlığı ve hediye vermeye bu kadar yatkın olması beni çok şaşırttı. Bir sınıfımla beraber biz de ihtiyaç sahibi olan bir aile seçip onların christmas dilek listelerindeki ihtiyaçlarını aldık ve paketledik. Fransızca sınıfımla beraber Fransız gelenekleriyle sınıfta Christmas kutladık. Her şey burada çok güzel geçiyor. Bir hafta önce host ailemle Monster Truck gösterisi izlemeye gittik ve çok keyifli zaman geçirdim. Ve christmas arifesinde kuzey Amerika’ya özgü bir kuş türü olan Cardinaller bahçemizdeki ağaçtalardı. Buradaki bir inanca göre evinin bahçesinde Cardinal kuşu görmek vefat eden bir akrabanın seni ziyarete gelmesi demekmiş host annemin dediğine göre. Sadece 5 ay geçmesine rağmen arkadaşlarımla ve diğer herkesle böyle bir bağa sahip olmak sadece değişim öğrencilerinin yaşayabileceği birşey sanırım. Hala 5 ayım olmasına rağmen buradan ayrılacağım günü düşünüp üzülüyorum. Herkese en içten dileklerim ve sevgilerimle,

 

Ece Nar 

USA Exchange Student

Yesterday was my 6th month in America, and also first time that I rowed on a real boat!
The experience was amazing, and cold!! I still cannot believe how time flew away. I am going to miss here so much, I do something  new almost everyday! I am the one in green.

I wanted to share couple of pictures with you. I was not using my computer for a long time so they are kinda late. First two pictures from last week, when it snowed lastly. In the second picture I’m enjoying my host family’s tradition, hot chocolate after snow blowing and sliding.In third picture, I’m playing monopoly with my friends at Christmas party. And in the last picture was taken in the WW2 museum, by the best teacher I’ve ever had.

I also wanted to say thank you for offering such an important and amazing experience. With that exchange year I grow up more, learned how to communicate better and improved a lot of skills besides English. But the most important thing is I trust myself more and I learned how to stand up for myself and others. Thank you so much for everything.

Nasıl NCA’lı oldum

Merhaba ben Kaan, 12+1 Kanada lise değişim öğrencisiyim. 3 yıl önce NCA liseme gelip sunum yaptı.Bu sunumdan önce lisedeyken böyle bir değişim programının varlığından bile haberim yoktu.Eve gidince bu programı ailem ile paylaştım. Onların onayını aldıktan sonra NCA İngilizce sınavına girdim. İngilizcem iyi olmadığı için yeterli puan alamadım. Biraz çalışma ile bir sonraki sınavda  almam gereken puandan bile daha fazla aldım. Artık NCA ile ülke ve yıl seçme zamanıydı. Nuran hanım ile görüşmelerimiz sonucunda 12+1 Kanada programının benim için en iyisi olacağına karar verdik.2 yıllık süreç boyunca  zamanı geldikçe NCA’dan gelen formları doldurduk,  bu arada host ailem belli oldu ve sık sık onlarla konuştum.

Artık 2021 Ağustos ayıydı,hayatında tek başına uçağa binmemiş biri olarak ilk defa kıtalararası 12 saatlik bir uçuş sonucu evimden 10.000 km uzağa gittim. 12 saat sonra kara gördüğüm için mi yoksa çok mutlu olduğum için mi bilmiyorum ama şehri  gördüğümde hayatımda ilk kez mutluluktan ağladım.Yaklaşık 3 aydır Kanada’dayım ve  burda zaman çok hızlı geçiyor. Sanki daha 3-4 hafta önce gelmiş gibi hissediyorum.10 aylık Kanada maceram sandığımdan daha hızlı bitecek gibi duruyor…

Ben Nasıl NCA’li oldum?

Her zaman hayalimdi yurt dışında okuyup kendimi geliştirmek ama nasıl yapabilecegimi bilmiyordum, araştıracak zamanım vardı ve araştırdım, sosyal medyada gezerken birden Nca’in sayfasına rastladım, Hemen geçen yıllarda giden öğrencilerin postlarına bakmaya başladım ve ne kadar istediğimi anladım, ciddiyetimi farkına varınca ailemle konuştum beni başta pek ciddiye aldıklarını düşünmüyorum, ama zamanı geldiğinde kendimden emin bir şekilde teste girdim ve soruları çözdüm, yaklaşık 1-2 gün sonrasında Nca danışmanlığından aradılar ve testte iyi bir başarı çıkardığımı ve gitmek isteyip istemediğimi sordular, cidden çok heyecanlanmıştım ve ailemle konuşur konuşmaz geri dönüş yapıp randevu almak istediğimizi ve exchange öğrenci yılı ile ilgili olduğumuzu belirttim, randevudan sonra ailemin de desteğini gördüğümde artık işin ciddi olduğunu anlamıştım. Bundan sonrasında ise mülakatlara girmek her hafta düzenli bir şekilde Nca’le iletişimde bulunmak ve kendimi hazırlamak kalmıştı. Yaklaşık 5-6 ay içinde Nca’deki danışmanların yardımıyla tüm evrak işlemlerimi bitirdim. Oryantasyonlara girdim ve gideceğim yıl boyunca neler yapıp yapmayacağımı,kuralları ve daha fazlasını öğrendim. Oryantasyon sonrasında geçen yılki öğrencilerin sayesinde de konsolostlukta gireceğim mülakatıma hazırlandım. Vizemi aldıktan sonra ise gitmeye hazırdım. Okulum başladıktan sadece birkaç gün sonra Amerika’daki hayatıma başladım. Şimdi ise Arkadaşlarım ve aileyle birlikte oturup Christmas filmleri izlerken bunu yazıyorum. Sanırım hayatım boyunca düşünüp yaptığım en iyi deneyimlerden biriydi, burda kalan 7 ayım için heyecanlıyım.

NASIL NCA lı oldum ;

bir gün şans eseri annem Nca’nın instagram üzerinden yaptığı canlı yayına denk geldi ve izlememi istedi çünkü yurtdışı eğitim planım vardı.Canlı yayından sonra ertesi gün online testi tamamlayıp, bilgilerimi girdim ve bana geri dönmelerini bekledim. Birlikte doğru ülke ve doğru zaman, sınıf için karar verdik, benim için çok imkansız geliyordu hayal gibi okul ve ülkeler. Daha sonra programa kabul olmam için gereken mülakatlara girdim. Yeterli bir seviye hatta burs ile birlikte programa kabul oldum.Beni nelerin beklediğini nasıl davranmam gerektiğini, eğitim alacağım ülkenin kültürünü neredeyse gitmeden önce öğrenmem gereken her şeyi anlatan oryantasyon eğitimi aldım.En başından beri her şekilde yardımcı ve destek oldular, hayallerimin gerçeğe dönüşmesi için hiçbir engel olmadığını gösterdiler ve evet şimdi hayallerim gerçeklerim oldu, yaklaşık 4 aydır Amerika’da eğitim görüyorum, basketbol takımındayım, ilk günden bu zamana kadar bir sürü aktivite, gezi ve spor faaliyetlerine katıldım. İnanın hiçbir şey zor değil eğer gerçekten isterseniz ve doğru desteği alırsanız. Bu yüzden Nca ile tanıştığım ve doğru desteği aldığım için şanslıyım.